Oorspronkelijk gepland voor december 2018 liep de bouw van het centrale ondergrondse gedeelte van de Londense ‘Elisabeth Line’ flink wat vertraging op. Nadat de opening nog maar eens werd uitgesteld in augustus 2020 lijkt de nieuwe deadline te worden gehaald: de commerciële start blijft voorzien in het voorjaar van 2020 (zie ook “Londense supermetro: bouw Elizabethlijn loopt verdere vertraging op“). Momenteel is men bezig met het uitvoerig testen van de spoorlijn, waarbij zowel het verkeer in de tunnels als het bovengronds verkeer op het bestaande spoorwegnet wordt betrokken.
Deze Elisabeth Line is een nieuwe spoorverbinding van west naar oost waarbij een dubbelkokerige tunnel onder het centrum van Londen diende te worden gegraven. Van Reading (op 70 km ten westen van de city) wordt er tot Londen Paddington Station gebruik gemaakt van de bestaande ‘Great Eastern Main Line’. Vanaf London Paddington gaat het via de nieuwe tunnel ondergronds tot net voorbij Whitechapel wordt er dan opnieuw aangesloten op het klassieke spoorwegnet. Via de ‘Great Western Main Line’ gaat de Elisabeth Line dan verder tot het op 36 km van het centrum van Londen gelegen Shenfield.
In Whitechapel is er dan nog een vertakking in de richting van het zuidoosten waarbij wordt aangesloten op de ‘London Tilbury & Southend Railway’ om dan net voorbij de London City Airport onder de Thames te gaan en vandaar via de ‘North Kent Line‘ naar het op 20 km van het centrum van Londen gelegen Abbey Wood.
In het oosten van Londen is er even voorbij het station van Hayes & Harlington via bestaand spoor een aftakking naar Heathrow Airport, luchthaven die op 30 km van het centrum van Londen is gelegen. In zowat alle haltes van het nieuwe ondergrondse gedeelte is er aansluiting met het bestaande klassieke metronet. Alle nieuwe ondergrondse stations zijn daarbij hindernisvrij vanaf de straat tot in de trein (logo’s met blauwe achtergrond). In de andere, reeds bestaande, stations is er hindernisvrije toegang tot op de perrons. Daar is er echter nog steeds een niveauverschil tussen de treinen en stations.
In eerste instantie wordt er met vier treinen er uur getest op de 42 km ondergrondse sporen , waarbij extra aandacht wordt besteed aan de veiligheid en de betrouwbaarheid. Ook de overgang van klassiek net naar nieuw ondergronds net en vice versa komt in de proeven aan bod. Tijdens de verdere tests wordt de frequentie van het treinverkeer gestaag opgevoerd tot die zo dicht mogelijk bij de toekomstige commerciële dienstregeling komt.
Wanneer dit alles vlot verloopt moeten ook nog alle veiligheidsprocedures uitgebreid worden getest en geöefend, inclusief het evacueren van reizigers uit zowel treinen als stations. Zowel het boven- als ondergronds treinverkeer van de Elisabeth Line wordt opgevolgd in het controlecentrum van Romford (omgeving Stradford) en ook daar moeten de operationaliteit en de veiligheidsprocedures uitvoerig worden getest.
Laat een reactie achter